Tu nun cunusce Napule!

Tu nun cunusce Napule e 'a gente de' quartiere
che chiagne arete e'llastre dint''o scuro
e canta, nnammurata 'e na bandiera,
cu 'o core appassiunato 'e nu criaturo.

So' femmene ca campano dint''e vascie
e affrontano 'a miseria senza scuorno,
songhe uommene ca, mmieze a tanta angoscia,
s'inventano 'a fatica tutte 'e juorne!

Tu nun cunusce Napule e 'o popolo 'e sti' viche
che spera dint''e prumesse 'e tutte quante,
e' se ritrova, sulamente comme amico,
'o sguardo addulurato 'e qualche santo!

So' storie ca nun teneno mai fine,
so' scene chiene 'e vita e dignità,
'e chi cumbatte sempe cu 'o destino
e nun trova risposte pe' campà!

Tu nun cunusce Napule e 'a voce 'e sti guagliune
che corrono pa' strada... arete a' nu pallone
e lasciano 'a famiglia pe' gghi a' cercà furtune
pecchè pe' sopravvivere nun basta na canzone...

E restano luntane pe s'abbuscà na lira
suffrenno dint''o silenzio, luntano a' sta città,
po' tornano a Natale, tiranne nu suspiro,
cu 'o primmo treno pronto, che fa ritorno ccà!

Tu nun cunusce Napule e chelli mamme a lutto
che portano 'o ritratto de' figlie sempe mpietto
e passano na vita cu ll'uocchie quase asciutto
pe' nun restà malate pe' sempe dint''a nu lietto.

So' mamme che s'abbracciano na croce
so' gente ca nun cercano 'a pietà,
ma sule n'esistenza fatta 'e pace
che lascia ancora 'a forza 'e continuà!

Chesta è Napule pe' chi 'a cunosce o'vero,
nu cinema c' arape ogni matina
e chiude 'e pporte appena se fa sera
quanno 'o Vesuvio s'addorme dint''a marina...