Stò turnànno

È notte
quànta silènzio
dìnto 'a stà via,
stò turnànno.

'E chìstu silènzio mè fa penzà
'a tànti còse
ògne pàsso nù ricòrdo
còmme dìnto 'a nù ritràtto
'e facce 'e chi fòra 'o purtòne
m'aspettàve annascònnuto
pè mè fa mèttere paura.

Stò turnànno.
Nùn sènto 'a voce 'e Nanninella
c'alluccàva fòr 'o barcòne “marò 'e che calòre”
e nùn ncè stànno 'e vecchiarìelle assettàte 'a sèggia
fòra 'e vàsce cù 'o ventàglio nmàno
'a sè piglià 'o frìsco dà sèra.

È notte
'a sentì chìstu silènzio
ca m'astrègne fino 'o core
mè piglia còmme nù nùreco 'ncànna,
stò turnànno.

Sòtto 'a fenèsta
e chèlla ca è stàta 'a casa mia
nà fiùra dà marònna cù dùie sciùre jànche.
Addò stà mamma mia
cà scetàte sè nè stèva 'pè m'arapì 'a pòrta
'pè nùn fa rummòre.
“Vàtta 'a cuccà” mè dicèva
e cù nù vàse nfròntè, còmme 'a nù piccerìllo,
mè diceva bonanòtte.

Stò turnànno.
Quànta silènzio
dìnto 'a stà via,
addò stòngo,
ma nùn è chèsta 'a vita mia.
M'aggio sunnàto
nà grànna festa
ma 'e tièmpe sò cagnàte
stà nuttàta è chìena 'e tristezza,
'a tristezza 'e stù silènzio
quànta tìempo
che è pàssato.
È nù suspire o è affànno?
Addò state tutte quànte?
Aspettàteme,
arapìteme,
sò turnàto.