Tièmpi malarìtti

'U capii sùbbitu ca dda sìra
ma patri s'arricugghìu ri campagna
cu 'na meccia fòra sièstu.
Trasìu miènzu cà vùcca aperta
e miènzu chê nièriva cauriàti.
S'assittàu e accuminciàu a sfucàrisi:
"Siènti, fìgghiu miu, chi mi capitàu abbèspri.
Vinniru a farimi visita ru' amici,
marìtu e mugghèri, cullèca ri scòla,
co so nicùzzu ri 'na sina r'ànni.
Piàçiri assài mi fiçiru
e assittàti ntô bàgghiu,
sùtta l'ùmmira rô milicuccu,
ni mìsimu a çiacciariàri
ri chistu e ri l'autru.
'U picciriddu, ca rê nostra riscùrsa capìa pìcca,
nun sapìa chi fari e si misi
a furriàri a zonzu bàgghiu bàgghiu.
Ntô mèntri, ri l'uòrtu spuntàu
tutta vivìtta 'na çiòcca russìgna
ca, màtri bòna, s'arrutàva 'a ciuccata.
Appèna 'u picciriddu l'alluçiau,
pàrtiu còmu nu ràzzu e tàntu fiçi
fina a cuànnu ancagghiàu
unu rê tànti puddiçinieddi.
Lu stringiuniàu, lu gghiriàu e rigghiriàu,
cu li jtèdda ci arrimiscàu 'u pilu,
parìa ca ci vulìa abbranticàri 'a pànza.
 fini s'arrinnìu e addumannàu:
'papà, mamà ùnni ci l'àvi 'a battarìa?'
Chìsti, tièmpi malarìtti sùnu fìgghiu miu,
'u viri chi si sta criànnu?
Crìsciri 'i picciriddi ntê càgghi,
ntô miènzu rô çimèntu, ca caminunu
sùpra ô bitumi, ca passiènu
ntô miènzu rô fiètu rê màchini.
Luvàrici 'u piaçiri ri vìviri
àccua frìsca ri surgìva,
ri cògghiri çiuri sarvàgghi,
ri sèntiri 'u zichi zichi rê cicàli,
r'allisciàri nu cavaddùzzu.
'A natura è vita e amùri
e mancànnu idda
l'uòmu a 'na finzioni s'arriddùci.
Tièmpi malarìtti sùnu chìsti, fìgghiu miu".
Accussì finìu 'a sfucàta ri ma patri.
Capii ca nun fu nu rimproviru pi mia,
picchì iu, fìgghiu ri patri,
pa' natura nièsciu pàzzu.
Papà abbiçiniti: e mi l'abbrazzai fòrti fòrti.