vara lì qoel sol marùgol,
el se scònde 'mparmalos
dré sta luna berechina,
e doi nùgole zevìle
man a man le ghe dà a ment
pò la val l'èi grìsa, fonda
tase cète le campane
e le föie de biancara
le se pòlsa al vent che dròme
par se sìa 'mpontà la nòt
che i susùri i fus caréze
e doi merli 'ngremenidi,
màcie a spass sul prà de néo,
i fa 'n bal spetando 'n sgiànz
zifolàndosela su
da 'n camìn che 'l sófia tébi
promisión de 'n dì pu bèl
grìsa lum che 'ndòra 'l viver