Pè tegnìite da vegìn
e sentìite òu profùmme
sentìite mesciàa coùmme na ziguela
allungetàa de sùu, che sà de sàa
coùmme questu Màa de Vernassèua
te sciàccu, te dìigu, cianinèttu
che t'èi bella e ti m'embrièghi
coun quella voùge che m'aslèngua e'uègie
quande, ti me dè da bèive du tèu
quande, ciàn cianìn, sensa premùa
ti mà dèe, a tèu vita
nùn ghè nè pè nisciùn e
a quèlu sciachèlu
digòu coùmm'ulè u me bràssu